Η κοξάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου (HJ) είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική νόσος που επηρεάζει τον χόνδρο και τον οστικό ιστό. Σε ιατρικά άρθρα, μπορεί να ονομαστεί διαφορετικά: παραμορφωτική κόξαρθρο, DOA της άρθρωσης του ισχίου, οστεοαρθρίτιδα. Όλοι αυτοί οι όροι σημαίνουν την ίδια παθολογία - αρθροπάθεια, αλλά η "κοξάρθρωση" είναι μια στενότερη έννοια που χαρακτηρίζει την ήττα της άρθρωσης του ισχίου.
Ο χόνδρος είναι ο πρώτος που ταλαιπωρείται από αρθρώσεις, στη συνέχεια τα οστά και οι γύρω δομές - σύνδεσμοι και μύες - εμπλέκονται στην παθολογική διαδικασία. Εάν υπάρχουν αλλαγές στα οστά, προστίθεται το πρόθεμα «osteo» στη λέξη «arthrosis». Σε προχωρημένες περιπτώσεις, η άρθρωση παραμορφώνεται, και ήδη μιλούν για παραμορφωτική αρθροπάθεια (οστεοαρθρίτιδα).
γενικά χαρακτηριστικά
Η παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου είναι η δεύτερη πιο συχνή μετά τη γονάρθρωση του γόνατος. Λόγω της βαθιάς θέσης της άρθρωσης του ισχίου, η παραμόρφωση των οστών μπορεί να περάσει απαρατήρητη για μεγάλο χρονικό διάστημα και μόνο οι εικόνες ακτίνων Χ που λαμβάνονται σε μεταγενέστερα στάδια θα δείχνουν αλλαγές.
Η ανάπτυξη αυτής της ασθένειας επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες, όπως ο ανενεργός τρόπος ζωής, το τραύμα και οι μεταβολικές διαταραχές. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων της σύγχρονης ζωής, στην οποία συχνά δεν υπάρχει χώρος για φυσική αγωγή, η αρθροπάθεια επηρεάζει έναν αυξανόμενο αριθμό ατόμων. Επιπλέον, η μέγιστη επίπτωση πέφτει στη μέση ηλικία - από 40 έως 60 ετών.
Αναφορά:Η κοξάρθρωση επηρεάζει συχνά τις γυναίκες παρά τους άνδρες.
Μηχανισμός ανάπτυξης
Η άρθρωση του μηρού σχηματίζεται από δύο οστά: το μηριαίο και το λαγόνιο (πυελικό). Η κεφαλή του μηριαίου οστού εισέρχεται στην κοτύλη της λεκάνης, η οποία παραμένει ακίνητη κατά την κίνηση - περπάτημα, τρέξιμο. Ταυτόχρονα, η αρθρική επιφάνεια του μηριαίου οστού μπορεί να κινηθεί προς διάφορες κατευθύνσεις, παρέχοντας κάμψη, έκταση, απαγωγή, προσαγωγή και περιστροφή (περιστροφή) του μηρού.
Κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας, το μηριαίο οστό κινείται ελεύθερα στην κοτύλη λόγω του χόνδρινου ιστού που καλύπτει τις αρθρωτικές επιφάνειες. Ο υαλικός χόνδρος διακρίνεται από τη δύναμη, τη σφριγηλότητα και την ελαστικότητά του. Λειτουργεί ως αμορτισέρ και συμμετέχει στην κατανομή του φορτίου κατά τις ανθρώπινες κινήσεις.
Μέσα στην άρθρωση βρίσκεται το αρθρικό υγρό - το αρθρικό υγρό - το οποίο είναι απαραίτητο για τη λίπανση και τη θρέψη του χόνδρου. Ολόκληρη η άρθρωση περικλείεται σε μια πυκνή, λεπτή κάψουλα που περιβάλλεται από ισχυρούς μύες στους μηρούς και τους γλουτούς. Αυτοί οι μύες, λειτουργούν επίσης ως απορροφητές κραδασμών, χρησιμεύουν για την πρόληψη τραυματισμού στην άρθρωση του ισχίου.
Η ανάπτυξη της κοξάρθρωσης ξεκινά με αλλαγές στο αρθρικό υγρό, το οποίο γίνεται πιο παχύρρευστο και παχύτερο. Λόγω έλλειψης υγρασίας, ο χόνδρος δεν λαμβάνει αρκετή διατροφή και αρχίζει να στεγνώνει, χάνει την ομαλότητά του και εμφανίζονται ρωγμές.
Τα οστά δεν μπορούν πλέον να κινούνται τόσο ελεύθερα όσο πριν, και τρίβονται μεταξύ τους, γεγονός που προκαλεί μικροβλάβες στον χόνδρο. Η πίεση μεταξύ των οστών αυξάνεται, το χόνδρινο στρώμα γίνεται πιο λεπτό. Υπό την επίδραση της αυξανόμενης πίεσης, τα οστά παραμορφώνονται σταδιακά, οι τοπικές μεταβολικές διεργασίες διαταράσσονται. Στα μεταγενέστερα στάδια, υπάρχει έντονη ατροφία των μυών των ποδιών.
Αιτίες
Η παραμορφωτική αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου μπορεί να είναι πρωτοπαθής και δευτερογενής. Δεν είναι πάντα δυνατό να προσδιοριστεί η αιτία της πρωτοπαθούς αρθροπάθειας. Η δευτερογενής αρθροπάθεια εμφανίζεται στο φόντο των υπαρχουσών ασθενειών, και συγκεκριμένα:
- συγγενές εξάρθρημα ισχίου ή δυσπλασία ισχίου.
- Νόσος Perthes (άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου).
- Κοξαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου, η οποία έχει μολυσματική, ρευματική ή άλλη προέλευση.
- τραυματισμοί πυελικών οστών - εξαρθρήματα, κατάγματα.
Η δυσπλασία της άρθρωσης του ισχίου είναι μια συγγενής δυσπλασία που μερικές φορές δεν εκδηλώνεται κλινικά για μεγάλο χρονικό διάστημα και στο μέλλον (σε ηλικία 25–55 ετών) μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη δυσπλαστικής κόξαρθρωσης.
Η αρθροπάθεια Coxo μπορεί να είναι αριστερή, δεξιά και συμμετρική. Στην πρωτοπαθή αρθροπάθεια, συχνά παρατηρούνται συνακόλουθες ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος - ειδικότερα, οστεοχόνδρωση και γονάρθρωση.
Υπάρχουν επίσης παράγοντες κινδύνου που συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου:
- υπερβολικό βάρος και υπερβολικά φορτία που υπερφορτώνουν τις αρθρώσεις.
- παραβίαση της κυκλοφορίας του αίματος και του μεταβολισμού.
- ορμονικές αλλαγές?
- καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης, πλατυποδία.
- ηλικιωμένη ηλικία?
- υποδυναμία?
- κληρονομικότητα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η ίδια η κοξάρθρωση δεν είναι κληρονομική. Ωστόσο, ορισμένα χαρακτηριστικά του μεταβολισμού ή της δομής των συνδετικών ιστών μπορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αρθροπάθειας σε ένα παιδί στο μέλλον.
Συμπτώματα κοξάρθρωσης
Το κύριο σύμπτωμα της αρθρώσεως της άρθρωσης του ισχίου είναι ο πόνος στην περιοχή του ισχίου και της βουβωνικής χώρας, ο οποίος έχει ποικίλη ένταση. Σημειώνεται επίσης δυσκαμψία και ακαμψία κατά την κίνηση, μείωση του μυϊκού όγκου, βράχυνση του προσβεβλημένου άκρου και αλλαγή στο βάδισμα λόγω κουτσών.
Η κοξάρθρωση τις περισσότερες φορές εξελίσσεται αργά, προκαλώντας ενόχληση στην αρχή και ήπιο πόνο μετά την άσκηση. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, ο πόνος αυξάνεται και εμφανίζεται σε κατάσταση ηρεμίας.
Μια τυπική εκδήλωση της παθολογίας είναι η δυσκολία στην απαγωγή του ισχίου, όταν ένα άτομο δεν μπορεί να καθίσει «καβάλα» σε μια καρέκλα. Η παρουσία και η σοβαρότητα των σημείων της κοξάρθρωσης εξαρτάται από τον βαθμό της, αλλά το σύνδρομο πόνου είναι πάντα παρόν.
Υπάρχουν τρεις βαθμοί ή τύποι αρθρώσεων της άρθρωσης του ισχίου, που διαφέρουν ως προς τη σοβαρότητα του τραυματισμού και τα συνοδά συμπτώματα:
- 1 βαθμός. Ο μηρός δεν πονάει συνεχώς, αλλά περιοδικά, κυρίως μετά από περπάτημα ή αρκετή ώρα ορθοστασίας. Το σύνδρομο πόνου εντοπίζεται στην περιοχή της άρθρωσης, αλλά μερικές φορές μπορεί να εξαπλωθεί στο πόδι μέχρι το γόνατο. Οι μύες με κόξαρθρο 1ου βαθμού δεν μειώνονται σε μέγεθος, το βάδισμα δεν αλλάζει, η κινητική ικανότητα διατηρείται πλήρως.
- 2ου βαθμού. Οι αισθήσεις πόνου εντείνονται, προκύπτουν όχι μόνο μετά το τρέξιμο ή το περπάτημα, αλλά και σε ηρεμία. Ο πόνος είναι πιο συχνά συγκεντρωμένος στην περιοχή του μηρού, αλλά μπορεί να εξαπλωθεί μέχρι το γόνατο. Σε στιγμές μεγάλου φορτίου, είναι επώδυνο να πατήσεις το τραυματισμένο άκρο, οπότε ο ασθενής αρχίζει να γλιτώνει το πόδι και τις κουτσές. Το εύρος κίνησης στην άρθρωση μειώνεται, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μετακινήσετε το πόδι στο πλάι ή να περιστρέψετε το ισχίο.
- 3 μοίρες. Ο πόνος γίνεται μόνιμος και δεν υποχωρεί ούτε τη νύχτα. Το βάδισμα είναι αισθητά μειωμένο, η ανεξάρτητη κίνηση είναι σημαντικά περίπλοκη και ο ασθενής ακουμπάει σε ένα μπαστούνι. Το εύρος κίνησης είναι έντονα περιορισμένο, οι μύες των γλουτών και ολόκληρο το πόδι, συμπεριλαμβανομένου του κάτω ποδιού, ατροφούν.
- Λόγω της μυϊκής αδυναμίας, η λεκάνη γέρνει προς τα εμπρός, το προσβεβλημένο πόδι συντομεύεται. Για να αντισταθμίσει τη διαφορά στο μήκος των άκρων, ο ασθενής γέρνει το σώμα προς την πληγείσα πλευρά όταν περπατά. Αυτό οδηγεί σε μετατόπιση του κέντρου βάρους και αυξημένη πίεση στην προσβεβλημένη άρθρωση.
Οστεοαρθρίτιδα ή οστεοαρθρίτιδα;
Η αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονή της άρθρωσης, η οποία μπορεί να είναι μια ανεξάρτητη ασθένεια ή να αναπτυχθεί στο πλαίσιο συστηματικών παθολογιών (για παράδειγμα, ρευματισμών). Εκτός από τη φλεγμονώδη απόκριση, τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας (ειδικά στα προχωρημένα στάδια) περιλαμβάνουν περιορισμένη κινητικότητα και αλλαγές στο σχήμα της άρθρωσης.
Στο επίκεντρο των εκφυλιστικών-δυστροφικών αλλαγών στην αρθροπάθεια βρίσκεται η ήττα του χόνδρινου ιστού, που συχνά οδηγεί στην εμφάνιση φλεγμονής. Γι' αυτό η αρθροπάθεια μερικές φορές ονομάζεται αρθροπάθεια-αρθρίτιδα. Και δεδομένου ότι η αρθροπάθεια συνδέεται σχεδόν πάντα με παραμόρφωση της άρθρωσης, ο όρος «οστεοαρθρίτιδα» είναι εφαρμόσιμος σε αυτήν.
Αναφορά:σύμφωνα με τη διεθνή ταξινόμηση ασθενειών (ICD-10), η οστεοαρθρίτιδα και η οστεοαρθρίτιδα είναι ποικιλίες της ίδιας παθολογίας.
Διάγνωση της κοξάρθρωσης
Η διάγνωση της «κοξάρθρωσης της άρθρωσης του ισχίου» γίνεται με βάση την εξέταση, τα παράπονα των ασθενών και τα αποτελέσματα της εξέτασης. Η πιο κατατοπιστική μέθοδος είναι η ακτινογραφία: στις εικόνες μπορείτε να δείτε τόσο τον βαθμό βλάβης της άρθρωσης όσο και την αιτία της νόσου.
Για παράδειγμα, στη δυσπλασία του ισχίου, η κοτύλη είναι πιο επίπεδη και κεκλιμένη και η αυχενική-διαφυσιακή γωνία (κλίση του αυχένα του μηριαίου οστού στο κατακόρυφο επίπεδο) είναι μεγαλύτερη από την κανονική. Η παραμόρφωση του τμήματος του μηριαίου οστού που βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με την άρθρωση είναι χαρακτηριστική της νόσου Perthes.
Η κοξάρθρωση 3ου βαθμού χαρακτηρίζεται από στένωση του αρθρικού χώρου, επέκταση της κεφαλής του μηριαίου και πολλαπλές οστικές αναπτύξεις (οστεόφυτα).
Εάν ο ασθενής είχε κάταγμα ή εξάρθρωση, σημάδια τραύματος θα είναι ορατά και στις ακτινογραφίες. Εάν απαιτείται λεπτομερής αξιολόγηση της κατάστασης των οστών και των μαλακών ιστών, μπορεί να συνταγογραφηθεί μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία.
Η διαφορική διάγνωση πραγματοποιείται με τις ακόλουθες ασθένειες:
- Γονάρθρωση?
- οστεοχόνδρωση και ριζικό σύνδρομο που προκύπτουν στο υπόβαθρό της.
- τροχαντερίτιδα (φλεγμονή του οστού του τροχαντήρα του μηρού).
- αγκυλωτική σπονδυλίτιδα;
- αντιδραστική αρθρίτιδα.
Η μείωση του μυϊκού όγκου που συνοδεύει τους 2 και 3 βαθμούς της κοξάρθρωσης μπορεί να προκαλέσει πόνο στην περιοχή του γόνατος. Επιπλέον, το γόνατο συχνά πονάει ακόμη περισσότερο από την ίδια την άρθρωση του ισχίου. Για την επιβεβαίωση της διάγνωσης και τον αποκλεισμό της γονάρθρωσης, συνήθως αρκεί μια ακτινογραφία.
Με ασθένειες της σπονδυλικής στήλης - οστεοχόνδρωση και τσιμπημένες νευρικές ρίζες - ο πόνος μοιάζει πολύ με την κοξάρθρωση. Ωστόσο, εμφανίζεται απροσδόκητα, μετά από μια ανεπιτυχή κίνηση, μια απότομη στροφή του σώματος ή άρση βάρους. Οι αισθήσεις πόνου ξεκινούν στη γλουτιαία περιοχή και εξαπλώνονται στο πίσω μέρος του ποδιού.
Το ριζικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο κατά την ανύψωση ευθύγραμμου άκρου από ύπτια θέση. Ωστόσο, δεν υπάρχουν δυσκολίες κατά την απαγωγή του ποδιού στο πλάι, όπως με την κόξαρθρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η οστεοχόνδρωση και η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου συχνά διαγιγνώσκονται ταυτόχρονα, γι' αυτό είναι απαραίτητη μια ολοκληρωμένη εξέταση.
Η τροχαντερίτιδα, ή η τροχαντερική θυλακίτιδα, αναπτύσσεται γρήγορα, σε αντίθεση με την αρθροπάθεια, η οποία μπορεί να εξελιχθεί αργά με την πάροδο ετών και ακόμη και δεκαετιών. Το σύνδρομο πόνου συσσωρεύεται μέσα σε μία ή δύο εβδομάδες, ενώ είναι αρκετά έντονο. Η αιτία της τροχαντερίτιδας είναι το τραύμα ή η υπερβολική άσκηση. Η κίνηση δεν περιορίζεται και το πόδι δεν κονταίνει.
Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα και η αντιδραστική αρθρίτιδα μπορεί επίσης να συνοδεύονται από συμπτώματα που μιμούνται την κοξάρθρωση. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα τέτοιων ασθενειών είναι η εμφάνιση πόνου κυρίως τη νύχτα. Το ισχίο μπορεί να πονάει αρκετά, αλλά όταν περπατάτε και κινείτε, ο πόνος υποχωρεί. Το πρωί, οι ασθενείς ανησυχούν για δυσκαμψία, η οποία εξαφανίζεται μετά από λίγες ώρες.
Θεραπεία της αρθροπάθειας της άρθρωσης του ισχίου
Η κοξάρθρωση μπορεί να θεραπευτεί συντηρητικά ή χειρουργικά. Η επιλογή της μεθόδου θεραπείας εξαρτάται από το στάδιο και τη φύση της πορείας της παθολογικής διαδικασίας. Εάν διαγνωστεί με 1 ή 2 βαθμό της νόσου, αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή και φυσιοθεραπεία. Μετά την ανακούφιση των οξέων συμπτωμάτων, προστίθενται θεραπευτικές ασκήσεις και μασάζ. Εάν είναι απαραίτητο, συνταγογραφείται ειδική δίαιτα.
Όσο πιο γρήγορα εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί η κοξάρθρωση, τόσο πιο ευνοϊκή είναι η πρόγνωση. Με τη βοήθεια φαρμάκων και θεραπευτικών μέτρων, μπορείτε να επιβραδύνετε σημαντικά την παθολογική διαδικασία και να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής.
Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση του πόνου και της φλεγμονής. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αναισθησία πραγματοποιείται με τη συντομότερη δυνατή πορεία, καθώς τα φάρμακα της κατηγορίας ΜΣΑΦ μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την πεπτική οδό και να επιβραδύνουν τις διαδικασίες αναγέννησης στον χόνδρινο ιστό.
Είναι δυνατό να επιταχυνθεί η αποκατάσταση του χόνδρου με τη βοήθεια χονδροπροστατευτών. Ωστόσο, αυτά τα κεφάλαια είναι αποτελεσματικά μόνο στα αρχικά στάδια της νόσου, όταν ο υαλώδης χόνδρος του δεν καταστρέφεται εντελώς. Τα χονδροπροστατευτικά συνταγογραφούνται με τη μορφή δισκίων ή ενδοαρθρικών ενέσεων.
Για τη βελτίωση της παροχής αίματος στην άρθρωση, χρησιμοποιούνται αγγειοδιασταλτικά. Για μυϊκούς σπασμούς, ενδείκνυται μυοχαλαρωτικά.
Στην περίπτωση του συνδρόμου επίμονου πόνου, το οποίο είναι δύσκολο να εξαλειφθεί με χάπια, γίνονται ενέσεις στην άρθρωση του ισχίου. Τα κορτικοστεροειδή ανακουφίζουν καλά τη φλεγμονή και τον πόνο.
Η φαρμακευτική θεραπεία μπορεί επίσης να συμπληρωθεί με τοπικούς παράγοντες - αλοιφές και τζελ. Δεν έχουν έντονο αποτέλεσμα, αλλά βοηθούν στην αντιμετώπιση των μυϊκών σπασμών και στη μείωση του πόνου.
Η φυσιοθεραπεία βοηθά στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και στη διατροφή του χόνδρου. Για την κοξάρθρωση, διαδικασίες όπως η θεραπεία κρουστικών κυμάτων (SWT), η μαγνητοθεραπεία, το υπέρυθρο λέιζερ, ο υπέρηχος και τα λουτρά υδρόθειου έχουν αποδειχθεί εξαιρετικές.
Λειτουργία
Η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας σταδίου 3 μπορεί να είναι μόνο χειρουργική, αφού η άρθρωση έχει καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Για την αποκατάσταση της λειτουργίας της άρθρωσης του ισχίου γίνεται μερική ή ολική αρθροπλαστική.
Η χειρουργική θεραπεία καταφεύγει σε προχωρημένες περιπτώσεις αρθρώσεως, όταν η συντηρητική θεραπεία είναι ανίσχυρη.
Στη μερική προσθετική αντικαθίσταται μόνο η κεφαλή του μηριαίου οστού με τεχνητή πρόθεση. Ολική προσθετική σημαίνει αντικατάσταση τόσο της μηριαίας κεφαλής όσο και της κοτύλης. Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία και στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων (περίπου 95%), η λειτουργία της άρθρωσης του ισχίου αποκαθίσταται πλήρως.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου αποκατάστασης, ο ασθενής συνταγογραφείται αντιβιοτικά για την πρόληψη μολυσματικών επιπλοκών. Τα ράμματα αφαιρούνται την ημέρα 10-12 και ξεκινά η θεραπεία άσκησης. Ο θεράπων ιατρός βοηθά τον ασθενή να μάθει να περπατά και να κατανέμει σωστά το φορτίο στο χειρουργημένο μέλος. Η άσκηση είναι ένα σημαντικό βήμα για την αύξηση της μυϊκής δύναμης, της αντοχής και της ελαστικότητας.
Η ικανότητα εργασίας αποκαθίσταται κατά μέσο όρο 2-3 μήνες μετά την επέμβαση, αλλά για τους ηλικιωμένους αυτή η περίοδος μπορεί να φτάσει τους έξι μήνες. Με την ολοκλήρωση της αποκατάστασης, οι ασθενείς μπορούν να κινηθούν πλήρως, να εργαστούν, ακόμη και να αθληθούν. Η διάρκεια ζωής της πρόθεσης είναι τουλάχιστον 15 χρόνια. Για την αντικατάσταση μιας φθαρμένης πρόθεσης, γίνεται μια δεύτερη χειρουργική επέμβαση.
Υπάρχοντα
Χωρίς έγκαιρη και επαρκή θεραπεία, η κοξάρθρωση μπορεί όχι μόνο να επιδεινώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής, αλλά και να οδηγήσει σε αναπηρία και αναπηρία. Ήδη στο δεύτερο στάδιο της αρθρώσεως χορηγείται στον ασθενή η 3η ομάδα αναπηρίας.
Όταν βραχύνετε το προσβεβλημένο άκρο κατά 7 cm ή περισσότερο, όταν ένα άτομο κινείται μόνο με τη βοήθεια αυτοσχέδιων μέσων, ορίζεται μια δεύτερη ομάδα. Την 1η ομάδα αναπηρίας λαμβάνουν ασθενείς με 3ο βαθμό κοξάρθρωσης, που συνοδεύεται από πλήρη απώλεια της κινητικής ικανότητας.
Οι ενδείξεις για ιατρική και κοινωνική εξέταση (MSK) είναι:
- μακρά πορεία αρθρώσεων, πάνω από τρία χρόνια, με τακτικές παροξύνσεις. Η συχνότητα των παροξύνσεων είναι τουλάχιστον τρεις φορές κάθε 12 μήνες.
- υποβλήθηκε σε ενδοπροσθετική χειρουργική επέμβαση.
- σοβαρές διαταραχές της μυοσκελετικής λειτουργίας του άκρου.
Προφύλαξη
Τα κύρια μέτρα για την πρόληψη της κοξάρθρωσης είναι η διατροφή (αν είστε υπέρβαροι) και η τακτική, αλλά μέτρια σωματική δραστηριότητα. Είναι πολύ σημαντικό να αποφευχθεί ο τραυματισμός της πυελικής περιοχής και η υποθερμία.
Με την παρουσία παραγόντων κινδύνου για την ανάπτυξη αρθρώσεων, καθώς και όλων των ασθενών με διαγνωσμένη νόσο, η κολύμβηση είναι ευεργετική. Δεν συνιστώνται αθλήματα όπως τρέξιμο, άλματα, ποδόσφαιρο και τένις.